Ania z Zielonego Wzgórza?

W UK żyjemy już pięć pełnych lat. Nie twierdzę, że to była najlepsza życiowa decyzja - wnosząc z tego, że wciąż mam problemy z zaaklimatyzowaniem się tutaj, z wyjściem do ludzi, z szukaniem pracy... Może byłoby lepiej, gdyby nie moja operacja sprzed trzech lat i skutki z nią związane...? Może, gdybyśmy mieszkali wciąż w jednym miejscu, a nie trzecim z kolei...? Nic to, czasu się nie cofnie, ponosi się konsekwencje takich, a nie innych wyborów. Chyba już się z tym oswoiłam - naprawdę nie myślę o powrocie do Polski, chociaż wciąż nie do końca umiem się tu odnaleźć. Ale próbuję.

Jedną z oznak tych moich usiłowań jest fakt, że zaczęłam czytać po angielsku. Przez ponad cztery lata broniłam się przed tym rękami i nogami, zaczytywałam książki, które przywieźliśmy z kraju, wypożyczałam polskie czytadła z biblioteki w Southampton, a jak już nie miałam nic na papierze, to sięgałam do naszych (kradzionych) cyfrowych zasobów i do chomikuj.pl i czytałam z ekranu kompa. Kuba nie mógł na to patrzeć i w końcu na gwiazdkę kupił mi Kindle'a. Takiego najprostszego. I to był przełom.

Na początku oczywiście, ku niezadowoleniu Kuby, czytałam tylko po polsku, zresztą głównie Chmielewską i Agathę Christie. Potem, dla świętego spokoju, obiecałam, że jak skombinuje mi Harrego Pottera po ingliszu, to przeczytam. Skombinował, nie miałam wyjścia - przemęczyłam trzy pierwsze tomy, pochłonęłam cztery kolejne... Nie twierdzę, że czytanie idzie mi gładko, wciąż się zawieszam na słownictwie, ale jakoś przestałam mieć problemy z gramatyką, no!

Potem zaczęło mi się robić coraz bardziej głupio, że czytam tylko kradzione...  A niekradzione w wersji cyfrowej można znaleźć tylko stare książki, niestety. Wygrzebałam Project Gutenberg, a w nim 'Anne of Green Gables' i inne książki Lucy Maud Montgomery. No i się dowiedziałam...

Dowiedziałam się, że 'gable' to szczyt. Ling mi to powiedział. Przy okazji powiedział mi też, że chodzi o szczyt dachu, nie o szczyt wzgórza (zresztą, mówić o szczycie wzgórza to jak myśleć o głębinach strumyka). I tak Ania z Zielonego Wzgórza została Anią z Domu o Zielonym Dwuspadowym Dachu:

 (Z Wikipedii, oczywiście)

Ponadto przejrzałam w guglu zdjęcia z Wyspy Księcia Edwarda i trudno tam mówić o jakichkolwiek wzgórzach. Wyspa jest głównie płaska, co najwyżej tu i ówdzie trochę pofalowana.

Co do innych beboli w tłumaczeniu, to cóż... Najbardziej mnie wnerwiło w 'Rilli ze Złotego Brzegu', że tłumaczka pominęła trzy rozdziały, a w jednym z niepominiętych główną bohaterkę wsadziła na konia i kazała jej w ten sposób się przemieszczać, chociaż w oryginale był to koń z bryczką i to w niej siedziała Rilla. No i upierdliwy zwyczaj zamieniania imion bohaterów - cóż szkodziło zostawić panią Rachel Lynde, nie Małgorzatę Linde? Dlaczego z Dave'a i Dory zrobili się Tadzio i Tola? Dlaczego Faith to Flora? A Leslie to Ewa? A Philippa to Izabela?

Kalina jeszcze ma coś do powiedzenia na temat Valancy i Joanny ;)

PS. Antybiotyk, zdaje się, zaczął wreszcie działać.